Newcastle upon tyne | de rivier

Een volgende stad in onze reis. De enige reden om er naar toe te gaan is voor ons op dit moment dat er een boot naar Amsterdam vertrekt. Er is geen enkel ander doel. Het is als een blank doek voor een schilder. Ergens moet de eerste verf komen maar de schilder weet nog niet of het een landschap, portret of een stilleven gaat worden. Zo weten wij ook niet waar we naartoe willen. Of nog erger waar we, volgens de reisgidsen of websites, naar toe moeten. Er is nog geen top tien gemaakt, het blad is nog leeg.

We nemen de bus, terug naar het station. Vandaar lopen we op het gevoel. Als eerste struikelen we over een ‘science museum’. We laten het links liggen. Waarom zou je in Newcastle nog iets willen leren over wetenschap. Daarna komen we bij de rivier, we lopen stroomafwaarts over de brede boulevard. In twee kilometer zijn er wel vier bruggen. De eerste is een monumentale overspanning. Enorme hoge pilaren, metselwerk van grote betonnen blokken. Erboven een weg en op een dak erboven een spoor. Vanuit de trein is er een geweldig uitzicht. Geen reling of stalen bogen die het uitzicht bederven. Een architectonisch wonder uit 1850.

Honderd meter verder een stalen boogbrug voor auto’s. Het lijkt een normale brug, zoals er zoveel zijn. Een stalen boog met het wegdek er onder. Niet met stalen kabels maar met stalen balken. Ook hier weer hoge, grote betonnen pilaren. Deze zijn vooral om de weg de ondersteunen, want hij gaat over de gebouwen heen. Oude victoriaanse gebouwen, vier of vijf verdieping hoog, waar de weg bijna doorheen loopt. Een grote stalen constructie met op de reling oude lantarenpalen.

De derde brug is een ouderwetse draaibrug. Een stalen platform dat rond een eiland in het midden draait. Op het eiland ook weer een mooie brugwachters gebouw, met een vuurlicht in de top.

Het laatste is er de millennium brug. Waarschijnlijk heeft iedereen deze brug wel eens op een foto gezien. Twee halve bogen verbonden met stalen kabels. De onderste is het brugoppervlak, een fiets en wandelpad, dat ligt vrijwel vlak. De bovenste staat recht omhoog. Precies als we over de brug naar de overkant zijn gelopen gaat de brug open. De bovenste boog draait naar achteren en tilt de onderste boog omhoog, totdat ze alle twee gelijk in hoogte zijn. Een spektakel wat iedere dag om twaalf uur plaatsvindt.

Een maal per dag, zo weinig verkeer is er op het water. Drie jachten is het enige wat we op het water zien. De oude bruggen zijn hoog boven het water zodat grote schepen de rivier af konden varen. Vooral de kolen uit de mijnen, maar nu de mijnen gesloten zijn is de scheepvaart op gedroogd.

Aan de overkant is het ‘Baltic Flour Mills’, een oude graansilo, omgetoverd tot een museum. Zes verdiepingen hoog, maar iedere verdieping in wel zes meter hoog. Enorme ruimtes, glazen liften en trappen aan de voorkant. Op dit moment zijn er drie tentoonstellingen. Een met foto’s over Newcastle in de vorige eeuw. De kolen, staal en scheepsbouw industrie. De armoede in de woonwijken. De tweede een stripfilm tekenaar met zwarte filmpjes over de huidige neergang door de pandemie en de verwarming van de aarde. En de derde een kunstenaar welke een toekomst schetst met planten, die de zorgen dat er nieuw leven ontstaat.

Vier bruggen, drie tentoonstellingen, twee kilometer lopen langs een rivier en een lunch. De rivier maakt de stad.

Newcastle upon Tyne, Vrijdag 11-Augustus-2023