Newcastle upon Tyne | Sport in de Pub

Zaterdagmiddag rond drie uur doen we wat de meeste mannen van Newcastle doen op hun vrije middag, ze gaan naar de Pub.

Wij bemachtigen een tafeltje op het terras bij dezelfde kroeg als we de eerste dag na de treinreis zaten. Zoals overal moet je binnen bestellen, betalen en je bestelling zelf meenemen. Ik loop de ‘The Victoria Cornet’ in om mijn drankje te bestellen. Bij de ingang staan twee uitsmijters, die waren er twee dagen geleden niet. Om bij de bar te komen moet ik me naar binnen vechten, het is erbinnen net zo druk als op de Coolsingel bij de huldiging van Feyenoord. Bij het bestellen moet ik schreeuwen naar de dame achter de bar om mijn bestelling door te geven omdat het geluid wat de horde mannen maakt ruim boven iedere geluidsnorm gaat. De stemming zit er goed in, zeker voor dit vroege tijdstip. De menigte heeft zich opgesteld rond de acht televisies. Op de schermen staat een sportprogramma op, synchroon gaat de bal over het veld richting het doel. Het geluid benadert het geluid van een startend vliegtuig op tien meter afstand.

Er zijn vrijwel alleen mannen in de kroeg. Ze zijn voor meer als de helft gekleed in een zwart-wit gestreept shirt of trui. De rest heeft een zwart shirt met een zwart-wit element, zoals een wollen das, pet of iets dergelijks. We zien ze in groepjes vanuit het station komen en hoe ze direct verdwijnen in de stegen naar een pub. Ze gaan niet, zoals wij, op het terras zitten, maar gaan direct naar binnen.

Het lukt met moeite om twee volle glazen door de massa naar buiten te krijgen zonder een druppel te verliezen, maar ik moet er wel wat lichamelijk geweld bij gebruiken.

Als we eenmaal rustig zitten verslikken we ons bij de eerste slok als we een groepje vrouwen langs zien lopen. Dat zoveel bloot op straat toegestaan is verwondert. Een topje, een zeer kort rokje of broekje en een paar zeer hoge naaldhakken, verder niets. Sommige in een langere rok met een enorme split of in een legging die op een normale sportschool verboden zou zijn. Of ze dragen een strak jurkje waarbij iedere lichaamsvorm is te zien. Zwaar opgemaakt, geblondeerden vol gehangen met sieraden paraderen ze in groepjes op straat. Bij het eerste groepje denken we aan een ‘vrijgezellen feestje’ want dat is de enige gelegenheid waar deze kleding in de avond bij zou kunnen passen. Maar er passeren te veel groepjes en te vroeg op de dag. In verschillende leeftijden – van te jong tot te oud – voor dit soort kleding. En ook in verschillende maten – van maatje 36 tot 46. Het maakt allemaal niets uit.

Voor de pub hadden we genoten van mooie lokale kunst. Eerst bij de ‘Biscuit Factor’, een beetje buiten het centrum. Een galerie met lokale en te kopen kunst. Van sieraden tot schilderen, beelden. Mooie werken maar ook stukken van creatieve amateurs die wat minder geslaagd is. Ook ruimtes voor workshops, een mooi creatief centrum. Daarna lopen we naar de ‘Laing Gallery’, met vooral schilderijen uit de ander kant van de kunst. Britse meesterstukken in een mooi gebouw. Mooi dat al dit hier gratis is

Volledig overdonderd nemen we toch nog maar een tweede drankje om daarna naar ons appartement te gaan. Op de onze televisie zien we dat Newcastle United de eerste wedstrijd van het seizoen tegen Aston Villa speelt. En uiteindelijk met 5-1 wint.

We waren toeschouwer van het ‘indrinken’ van de fans. Want de wedstrijd begon pas om zes uur en in de stadions wordt geen drank geschonken. Het was druk maar er gebeurde niets bijzonders. Alleen wat de vrouwen in deze klederdracht deden hebben we niet begrepen. Het is mooi dat het kan en niemand er aanstoot aanneemt, maar zo sletterig en zoveel is wel verrassend. Gingen ze ook naar de wedstrijd, was het kunst of is dit hier normaal?

Newcastle Upon Tyne, Zaterdag 12-Augustus-2023