Terug in de tijd

We doen een duik in de oudheid en bezoeken het oudste museum van Madeira. Een oud paleis in de Portugese bouwstijl uit het midden van de achttiende eeuw met daarin het ‘Musea de História Natura’. Niet alleen is het een oud gebouw of een oud museum maar ook de collectie en manier van tonen is uit de vorige eeuw. Een schitterende entree met daarna een prachtige houten trap naar twee verdiepingen. Hoge donker houten plafonds met strak wit gestukadoorde wanden met nergens een scheurtje. De bovenste zalen, met zacht groene wanden en donker houten vloeren, staan vol met vitrinekasten vol met opgezette dieren.

Veel vissen, van enorme grote roggen en walvissen tot kleinere soorten. Ook een groot aantal zee vogels. Kleine kaartjes geven de Latijnse, Portugese en Engelse naam. Verder niets. Alleen maar opgezette dieren in ruime zalen. Geen eeuwig uitleggen wat we zien of hoe dicht ze bij uitsterven staan. Geen educatief of alarmerend doel. Heerlijk om rustig door heen te lopen en je te verwonderen. Niets beweegt, alles is al eeuwen dood.

Op de eerste verdieping een kleine tentoonstelling over plastic in de oceaan en een videopresentatie van onderwaterleven in de buurt van Madeira. Een hele wand van wel tien meter breed, van vloer tot plafond, met een videoscherm waar walvissen, dolfijnen en scholen kleinere visjes vrolijk rondzwemmen. Hier duidelijk wel weer de continue herhaalde boodschap dat het slecht gaat met de oceanen. Een eeuw geleden werden dieren opgezet om te genieten van hun schoonheid, ze te onderzoeken of gewoon te tonen. Andere manieren waren er toen niet. Die enorme skeletten moeten enorm indruk gemaakt hebben op de bezoekers. De natuur was gewoon fraai en groots. En het ouderwetse museum was om dat te tonen. Stil en indrukwekkend in grootse ruimtes als eerbied voor de natuur. Geweldig mooi, als je ervan houdt.

Na een rustige middag duiken we in de volgende duik in de oudheid. We gaan naar een diner met een cabaret show in 'The Ritz'. Dat is niet alleen een oud gebouw met een terras, café en restaurant, uit 1905 en nog steeds in volle maar er is ook een show uit die tijd.

De avond begon met een diner, grotere groepen hadden een eigen tafel maar stellen zaten tegenover elkaar aan een lange tafel in het midden van het restaurant. Aan het einde van deze lange tafel was een andere zaal die diende als podium. Wij zaten als laatste op de grootste afstand van de verwachtte show naast een alleenreizende Nederlandse. Eerst werd er in een hoog tempo een driegangen menu geserveerd en de wijnglazen goed volgehouden. De stemming steeg en de gesprekken werden geanimeerder.

Na twee uur was iedereen uitgegeten en de tafels afgeruimd zodat de show kon beginnen. Een zangeres en paar dansers en danseressen die een wervelende show gaven. Dans en kostuums zoals die in het Moulin Rouge in begin 1900 waren. En na een goed uur eindigde het ook met de Cancan. Toen was het een schokkende show, jonge vrouwen die hun rokken ver omhoog gooide zodat men diep onder hun rokken kon kijken. Nu kijken we er niet van op. Toen was dat schokkend.

Na een de show stonden we zelf nog even op de dansvloer. Samen met alle andere gasten op een te kleine dansvloer, bij te harde muziek en bij te veel licht. Ook dat leek op de oudheid uit de dansvloer uit onze jeugd. Een dag oudheid is wel weer genoeg.

Madeira, zaterdag 3 februari 2024