Leegte terug

Dezelde weg terug, nu op een zondag dus nog rustiger. Om ons heen hetzelfde landschap, heuvels, gras, wat meer bergachtige stukken. Een paar kleine dorpjes en de kuddes met herders. Af en toe wat huisjes langs de kant, een dorpje of eigenlijk een gehucht van 20 huisjes langs de weg, wat benzinestations en een echt plaatsje. Dat is alles wat we zien in deze 470 kilometer. De heuvels in het begin nog bedekt mat wat sneeuw, welke later door de zon volledig verdwijnt.

Nergens staan hier bomen, niets komt boven de 20 cm hoogte, zelfs geen bosjes. Eigenlijk is dat de essentie, alle begroeiing is laag.

Een karkas van een aangereden paard langs de weg, enorm aantal gieren eromheen en wat zwerfhonden welke zich tegoed doen aan het verse vlees.

Nog wel een bezoek aan een klein klooster halverwege, een stuk van de weg af, door de glooiende heuvels naar de bergen, over zandpaden, door bevroren riviertjes, de 4 wheel drive was toch nodig, daar precies in een mooie beschutte ruimte een klein kloostertje met vijf monniken die het onderhouden. schitterend gelegen met uitzicht over het dal, windstil en heerlijk in de zon. Hier zouden we geslapen hebben op de eerste nacht, maar het gerkamp is daadwerkelijk weg, jammer. Hier had een goede wandeling in de middag wel leuk en mooi geweest, waar het gisteren in het deprimerende dorpje, in het dal, met de sneeuwstorm eigenlijk alleen maar een tijdsverdrijf was.

We reizen door en hebben lunch in hetzelfde plaatsje als op de heenweg, we eten wat anders maar het smaakt allemaal hetzelfde. Dit keer een groot bord noodlles, met vlees en een verloren stukje wortel. Het vlees natuurlijk weer vol met zeem, vetrandjes en botjes. En de olie waar de noodles in zijn gebakken is niet echt lekker. Het is zeker eetbaar, en het is hetzelfde eten als de mongolen eten, maar om nu te zeggen dat het lekker is gaat toch echt te ver. Vooral het vlees is dubieus. Ik eet van mijn bord bijna alle noodles op terwijl de chauffeur juist al het vlees op eet, want dat is toch het lekkerste. Op de heenweg hadden we een soepje, bouillon, met noodles en vlees, hierbij drinken we de lokale "melkthee" meer melk dan thee en daarna doen ze er nog zout in ook. Smaakt dus ook gewoon naar slappe thee, met melk en zout, maar ik ga het thuis niet uitproberen, twee keer is genoeg.

Vanochtend bestond het ontbijt uit pap of noodles met vlees (dat nam de chauffeur), gisteravond was het eten een deegrolletje gevuld met vlees en de avond daarvoor noodles met vlees. Weinig groente en weinig varatie. En jammer genoeg is het ondefinieerbare vlees ook altijd inclusief vet, zeem en botjes. Het is voedbaar, maar als iemand zegt dat het lekker is, dan ben je of in Mongolië geboren en heb je nooit anders gegeten of denk je dat je eten op reis altijd lekker moet vinden omdat je dan goed bent aanpast aan de lokale gewoonte. Je bent en blijft toerist, iedereen weet en ziet dat, ookal zeg je dat dit eten lekker is. Onze westerse smaakpapillen zijn anders, zoeken meer variatie, groenten, anders gekruid.... Laten we zeggen anders.

Zodra we de stad naderen, zien we de zwarte smogdeken weer liggen, de drukte en chaos neemt ineens toe, en als we op straat voor ons hotel staan willen we alweer terug naar de leegte.

Maar vermoeid van de lange rit, eindelijk weer een goede douche, en na wat eten lonkt het bed.