Bilbao - san sebastian

Om 10:00 komen we aan in San Sebastian, op tijd, een ritje van anderhalf uur met de bus vanaf het busstation, vier metro haltes van ons Hotelletje. Een perfect werkend openbaar vervoer, schoon, op tijd, goed werkende automaten om kaartjes te kopen en zelfs in de ochtendspits voldoende ruimte. En schoon, nergens graffiti, overal wordt schoongemaakt en in de stations beveiligingspersoneel aanwezig. Niet echt een land in crisis, zo lijkt het.

Eerst een kopje "americano" en een kopje thee, wat verse croissants, op een terras in de schaduw. Rustig wakker worden na de busrit, daarna stukje lopen, brede straten, autovrij, een kerkje om even binnen te kijken, wat winkeltjes, om uiteindelijk bij het strand te komen. Hier is het druk, toeristisch, maar ook mooi. En echte perfecte baai, halfrond, kleine zee ingang, en strand, schoon geel strand, de kustlijn een kilometer of 5 groot. Aan beide zijde bergen. Langs het strand een brede boulevard, ook weer autovrij, en daarachter de hotels en appartementen, van vijf of zes hoog, met hoge ramen, fraaie balkonnetjes, mooi metselwerk en versiersels.

De oude stad, smalle straatjes, veel restaurants met de bekende pixto's op de bar. Wat toeristen winkeltjes, een klein museum, wat kerkjes om even binnen te lopen, een aquarium om te bezoeken. Een plein met spelende kinderen. Toeristisch, maar niet schreeuwerig of met lelijke hoge hotels, geen hordes Hollanders, Britten of Russen, ook geen broodje van kootje, of terrassen vol bierdrinkende schreeuwers, nee het zijn overwegend Spanjaarden, boven op de boulevard de oudere, gepensioneerde, flanerend of in groepjes pratend op een bankje. En aan het strand zonnend, joggend of op de fiets de jongeren.

Uitgebreide lunch, salade, met uitzicht over zee. Een plek om iedere dag rustig je krantje te lezen en te kijken naar de zonnende, spelende, lopende mensen op het strand. In de schaduw. En er is ook overal plek, geen overvolle terrassen waar je blij bent als er een plekje is maar gewoon keuze, geen obers welke zo overwerkt zijn dat ze pas na 15 minuten tijd hebben om je order op te nemen en dan na lange tijd met het verkeerd bestelde of ondertussen koud geworden gerecht aan komen dragen. Nee, direct en snel, maar ook geen problemen als je rustig blijft zitten en nageniet.

Jammergenoeg wordt ons beeld wreed verstoord, we zijn op tijd bij het busstation voor de trip terug, alleen is er geen bus. In de brandende zon, onder de strak blauwe hemel, bij 32 graden, is er geen bus. Of eigenlijk nog erger, onze bus is er niet, er komen en gaan de hele tijd bussen, van andere maatschappijen, naar andere richtingen, maar niet onze bus. In de zon blijft steeds een groepje van een stuk of vijftien man staan wachten. Bij iedere bus die aankomt rijst de hoop dat dit hem zal zijn, en rest de teleurstelling op de vijftien gezichten. De eerste tien minuten is er nog het gevoel van de spreekwoordelijke Spaanse vertraging, maar daarna toch de irritatie, de hitte, het begin van de uitdroging.

Onze bus had om 16:40 moeten vertrekken, de volgende bus, van dezelfde maatschappij naar Bilbao om 17:10. Dus dat geeft hoop, maar ook op deze tijd gebeurt er niets. Er is op het station ook geen loket om te vragen, er is niets, de zon, aankomende en vertrekkende bussen. Verkeerde bussen, naar verkeerde bestemmingen.

Na veertig minuten wachten toch maar gaan lopen naar het verkoopkantoor van de kaartjes, de straat in, ergens tussen wat winkeltjes. Maar weggaan uit de rij betekend dat je achteraan moet sluiten bij terugkomst, of in dit geval de bus mist en eindigt met een verlopen ticket. Op het kantoor een verveelde, niet meewerkende, Spaanssprekende kantoor klerk, die na enig 'geweld' toch wel bereid was om mee te delen dat de bus was vervallen en dat om 17:20 de volgende bus zou komen. En dat was al weer drie minuten terug.

Bij aankomst op de halte de geruststellende blik van 15 wachtende. En na 10 minuten de bus. Het eerste scheurtje in de Baskische perfectie.

Maar de avond maakt veel goed, we gaan terug naar het brede Plaza van gisteren. En net als gisteren in het midden spelende kinderen met hun ouders, moeders, opa's, oma's aan de rand voetballende vaders met kroost in het midden. Druk krioelend tot een uur of negen dan wordt het rustiger. Maar niet rustiger in vele kroegjes eromheen. We doen een rondje, gaan naar binnen in een op drie, nemen een wijntje en een pixto, en sloffen verder. Met een op drie gaat het goed, bij een echte kroegentocht zou dit rondje niet te overleven zijn.

We eindigen Bilbao zoals begonnen, in ons barretje waar we begonnen zijn. Onze laatste Rioja en pixto. We rekenen weer af, dat kost ons een euro of zes, twee glazen goede wijn met een lekker gevuld broodje. In Nederland zou je daar net een glas wijn voor krijgen, soms niet eens. Het is goedkoop, de temperatuur is heerlijk, mooi en schoon, relaxed en ook nog vriendelijk, geen idee waarom we morgen weggaan.