Fietsen begint met rusten

Een fietstocht begint met rust, en met de Italiaanse toppers in het vooruitzicht is het dus tijd voor anderhalve dag rust. Daarnaast is het ook belangrijk dat er voldoende koolhydraten in het lichaam zijn, dus mag er ook gegeten worden.

Marseille staat dus, voor ons, niet in het teken van het uitgebreid ontdekken, alles willen zien, de reisgidsen uitpluizen naar de beste plaatsen, museum in, kerken uit, tochtjes maken. Nee, ons bezoek is in alles ongebruikelijk, zeker als toerist, we mogen rustig genieten, geen haast en veel eten. Na paar maanden streng afvallen om zo min mogelijk zinloze kilo's de berg op te hoeven slepen met de fiets en na weer wat chaotische weken op het werk mogen we nu het tegenovergestelde doen, gaat moeilijk worden, maar het moet gebeuren. Overschakelen op vakantie gevoel.

De middag na aankomst begint het al met een korte wandeling naar een restaurant aan de haven, hetzelfde restaurant als we drie maanden geleden zaten. De bediening even chaotisch, de tafels even klein, maar ook de keuken nog steeds goed en betaalbaar. Veel flessen water, mosselen en goede tartaar (rood vlees altijd goed).

Daarna nemen we het toeristentreintje (zonder rails drie karretjes achter een soort locomotiefje) omhoog naar de "notre dame de la garde", de basiliek die hoog boven de stad uitsteekt. Een tochtje van anderhalf uur, bij de basiliek even rond gelopen en dan weer terug naar de haven. Normaal zouden we dit nooit doen, we zouden naar boven zijn gelopen, door de wijken omhoog, zwetend, alles willen zien en ruiken. Nu zitten we lui tussen de horde toeristen, vooral bij de kerk was het een complete chaos. Maar je wordt er niet moe van. De middag eindigen we in stijl, op onze ruime hotelkamer, TV aan en even de ogen dicht.

Ook de avondwandeling beperken we, straatje achter de haven, restaurant, bar voor een bakje koffie, geen lange zoektocht.

En na een goede nacht, een voor Franse begrippen uitstekend ontbijt gaan we verder met onthaasten. We sloffen naar het nieuwe museum over de Middellandse zee, van buiten fraai, mooi gelegen aan de baai tegen een oud fort aan. Ook van binnen geweldige zalen, alleen jammer genoeg zijn de tentoonstellingen een beetje chaotisch, teveel. Een tentoonstelling over de blauwe (zonnige) en de zwarte (maffia, opstanden) kant van de Middellandse zee voegt weinig waarde toe. Vooral als het zalen vol met beelden, foto's, video's zijn met alleen maar Franse tekst. Kortom een mooi museum, nu nog een goede tentoonstelling erin.

We sloffen terug, vinden een leuk doodlopend straatje, eindigend in een paar tafeltjes met witte tafelkleedjes en lunchen, zoal lunchen bedoeld is. Heerlijk, rustig, uitstekende bediening, tafeltjes onder de bomen, zacht briesje wind en de zon op je rug, maar vooral het eten, je zou bijna denken dat je in een drie sterren restaurant zit. Bij iedere gang een ander wijntje, geen grote porties, alles precies goed.

En na het eten is de dag alweer voorbij, nog een paar winkeltjes, maar eigenlijk rest alleen de middagrust op de kamer. Op de vierde verdieping in een oud gerestaureerd hotel, in de haven, ruime kamers en natuurlijk Franse balkonnetjes. En met het raam open is net het straat rumoer te horen, tegen over het balkon staat een man zijn saxofoon te bespelen of zijn leven er van afhangt. En dat is waarschijnlijk ook zo, want hij zal zijn geld wel aan het verdienen zijn.

Het klinkt heerlijk, een fris windje en een paar uurtjes rust.