Foscagno, mooi Bergje

Ook al is er geen materiaalwagen, we proberen toch het materiaal te verbeteren. Met een voorblad van 42 tandjes gaat het niet lukken, of lopen moet ook een onderdeel zijn van het fietsen. Gisteren de Cavia op en af heb ik toch zeker vijf keer moeten lopen, niet veel, een paar honderd meter op een totaal van 80 kilometer. Maar zodra de helling boven de 10% komt is de trapper niet rond te krijgen, de snelheid zakt onder de 10 km / uur en met deze versnelling zakt dan de snelheid waarmee de trapper wordt bewogen onder de veertig omwentelingen per minuut. En dan val je om.

De oplossing is simpel of sterkere benen, die wel de vijftig omwentelingen per minuut kunnen halen bij deze stijgingshoek (en dus twaalf kilometer per uur) of een andere versnelling, waarbij de omwenteling van vijftig mogelijk blijft bij tien kilometer per uur. Of af en toe een stukje lopen. Zo simpel is het probleem en dus ook de oplossing. Een ander voorblad (zoals thuis in de box ligt) of een andere fiets.

In Bormio is een fietsenwinkel, verhuur. De eigenaar doet zijn best, belt nog een andere fietsenwinkel acht kilometer verder, maar kan ons niet helpen. Hij was wel onder de indruk, met zo'n versnelling beide zijde van de Cavia, volgens hem vrijwel onmogelijk, dat geeft dan wel weer vertrouwen in de benen, maar het helpt niet.

We rijden in de auto terug, een kilometer of dertig naar een wat grotere stad, vinden een fietsen winkel die wel iets heeft wat past, en dit ook op de fiets wil plaatsen. Eerst na de lunch, zo rond een uur of vier, maar nadat ook hij de ernst had begrepen was hij bereid het nog voor de lunch te doen. Dus om twaalf uur zat er een 34 tandjes tandwiel op. Totaal dus acht tandjes minder per omwenteling, oftewel genoeg om de trapper ook bij lagere snelheid rond te draaien. Deze fietsenmaker gaf zelfs aan dat de oorspronkelijke set met een 42 tandjes tandwiel hier niet eens verkocht wordt. En ook hij vond de Cavia hiermee wel erg zwaar, gelukkig was ik dus niet de enige.

Meteen na het monteren terug naar Bormio, daar nog een lichte col (col de foscagno) gedaan. Na 18 kilometer, vier kilometer voor de top, en na de zwaarste kilometers ihoud ik het voor gezien, een terras in de zon, een biertje en daarna weer de afdaling. Geen enkele zin om vandaag de laatste kilometers te doen, de spieren nog wat rust geven is belangrijker. En vooral de onderrug, die is echt te zwaar belast de afgelopen dagen.

Dus met maar 35 kilometer en 800 hoogtemeter was het bijna een rustdag, ook al voelt het nog niet zo.

Bormio loopt vol met fietsers en lopers, morgen is de Stelvio gesloten voor verkeer, is er een lange afstand loop en gaan een paar duizend fietsers deze reus op. Het materiaal is er klaar voor, maar of de geest en de spieren morgen er klaar voor zijn zien we morgen pas.