Etosha, camping life

Een lelijke kampplaats, niet eens echt druk, maar gewoon een puinhoop, stenen, paaltjes, plassen water. Veel kleine plekjes bij elkaar, ons wordt een plek toegewezen welk voor de helft onder water staat, dichtbij een douche / wc hok en als toppunt van ellende komt er later ook nog een camping busreis vrijwel naast ons staan. Zo een groep van hoofdzakelijk jonge meisjes welke Africa (van Kaapstad naar Nairobi) in veertig dagen doorrijden in een bus, slapen in een tentje, gezamenlijk eten en dan denken dat ze iets van Afrika gezien hebben.

Na alle mooie kampplaatsen de afgelopen weken, het goede guesthouse in Windhoek en Swakupmond, de Lodge in Dolomite met balkonview valt het echt tegen om in dit vakantiekamp te zitten.

Aan de rand is er ook nog een waterpoel, waar bij zonsondergang iedereen naar de dieren kan komen kijken welke hier hun water willen drinken. Ook dit is redelijk druk, maar vooral lelijk. In het midden een poel, wat boompjes, gras met halfrond eromheen een muur, met prikkeldraad aan de bovenkant. Het is alsof de dieren in een Arena staan, of in een dierentuin. Hèt enige verschil is dat de dieren hier vrijwillig zijn, ze kunnen weg, wij niet - het kamp gaat dicht van 19:00 tot 07:00. Wij zitten opgesloten in het kamp de beesten lopen er vrij omheen.

Beetje gedesillusioneerd zitten we aan onze couscous voor ons eigen campertje. En dan te bedenken dat deze plek maar voor 30% vol zit - hoe moet dit in het hoogseizoen zijn.

Een groepje Engelse vragen of het water op onze kampplekje de waterpoel is. Het zou Engelse humor kunnen zijn, maar volgens mij waren zij, net als wij, ook echt de weg kwijt.

Vroeg naar bed, lijkt de oplossing. Maar het is erg onrustig, vooral de groep jonge gasten uit de bus zijn luidruchtig. Wat ook niet anders kan als je de hele dag in de herrie van een omgebouwde vrachtwagen moet zitten. Ze praten luid, kwebbelen, lachen. Na drie weken leegte en rust irriteert het. Ook is er veel licht. Kortom een slecht nacht, meerdere keren het gebrul van de leeuwen in het park. De nacht eindigt al om zes uur omdat de groep aan zijn ontbijt ritueel begint. Douchen, eten, corvee, tent opruimen. En om zeven uur zijn ze klaar voor vertrek.

Wij besluiten te vluchten, snel uit bed, in de camper en rijden naar een picknick plek driekwartier verder om in alle rust wakker te kunnen worden me een ontbijt op een rustig plekje met misschien wat uitzicht op wat beesten. Tussen opstaan en vertrek zitten 15 minuten, douchen, eten, zelfs de koffie slaan we over. We ruimen op en laten de kwebbelende gasten achter ons.

Omgeven door bomen, paar springbokjes, door een hek gescheiden van de wilde beesten, staat ons spek uit te bakken, de koude Jus d' Orange ingeschonken, brood beleg en koffie / thee staan klaar. We zitten heerlijk in de schaduw, op onze stoeltjes, ruiken het bakkende spek. De ochtend lijkt toch goed te beginnen. Op de weg naar de picknick plek al wat loslopend wild gezien, de ochtend temperatuur is heerlijk met een graad of achttien, nog wat laaghangende wolken en de lucht van uitbakkend spek.

Wel horen we een vrachtwagen naderen, we zien de bus, maar gelukkig rijdt hij langs. Om na vijf minuten weer terug te keren, het hek te openen en naar binnen te rijden. Naast onze ontbijttafel stopt de bus en met de dertig jonge Afrika gangers, een tiental rent naar het toilethokje aan de andere kant van de picknick plek, een tiental stapt uit om een sigaret te roken en de laatste tien blijven zitten. Deze kijken verveeld vanuit anderhalve meter hoogte op ons idyllische ontbijttafel, alleen de kaarsen en het damasten tafelkleed ontbreken. De chauffeur laat de motor lopen.

Een volle twintig minuten zitten we in de rook en herrie van de dieselmotor, onder de blik van tien verveelde toeristen ons ontbijt op te eten. Toen ze eindelijk vertrokken was ons humeur in ieder geval volledig weg en het ontbijt smaakte niet echt meer.

Nog steeds geïrriteerd rijden we na ons mislukte ontbijt naar de eerste waterpoel. We staan een beetje af te koelen als we ineens aan de andere kant een leeuw zien aankomen. Hij loopt langzaam naar de poel, en gaat aan de andere kant rustig onder een bosje liggen. Wij rijden nog wat dichterbij en staan op honderd meter afstand hem rustig te bekijken, zoals wij ook bekeken zijn door het groepje.

Na een uurtje kijken rijden we verder, weer een poel en weer een leeuw. De dag begint langzaam wat beter te worden.

Wegens de slechte nacht, besluiten we door te rijden naar onze nieuwe kampplaats, ziet er beter uit, rustiger, geen bussen. En om ons verloren ontbijt in te halen nemen we een lunch in het restaurant. Daarna een middag slaapje om ons humeur nog verder te verbeteren. Daarna een wandeling naar de waterpoel van deze camping. Ons humeur wordt met gevulde maag en een lekker dutje steeds beter.

Na een uur, samen met wat andere gasten, en verschillende springbokjes gezien hebbende verschijnt er van rechts een Neushoorn. Deze stampt naar de poel, drinkt water en begint te grazen. Het gevaarlijkste beest van de jungle staat op vijftig meter van ons af te grazen, of eigenlijk gewoon alles kaal te eten. Het is echt een ongelooflijk beest, groot, machtig, sterk. Zoals die ook kwam aanlopen, niets voorzichtig, en je ziet dat hij voor niets en niemand aan de kant gaat.

We kijken ruim een half uur naar dit blok geweld bij een prachtige ondergaande zon.

De dag begon slecht maar eindigt als een topper, vooral als we voor onze camper met onze slaapmutsjes verrast worden door twee dassen welke over de camping dwalen. Leuke beesten, met brede poten en een spits snuitje.