Marseille | Een frisse wind

Een wind waait door ons ruime appartement. Op de eerste verdieping van een achttien hoog flatgebouw zetten we de schuifdeuren vol tegen elkaar open om eens goed door te luchten. De ruimte beslaat de volledige breedte van het gebouw en is rondom voorzien van een balkon met een aantal brede schuifdeuren ervoor. Aan alle kanten licht en uitzicht over de drukke straat. De onderste twee verdiepingen van het gebouw zijn oorspronkelijk kantoorruimte geweest, met een eigen lift. En ons appartement is gevestigd in een tandartsen laboratorium. De bedrijfsnaam staat nog aan de buitenkant op het raam van het toilet. We vervangen de duffe lucht van de airconditioning, die waarschijnlijk twee weken gekoeld heeft door een frisse zeewind. Heerlijk, frisse lucht.

Het moderne kunstmuseum, MAC, kan ook wel wat frisse wind gebruiken. Het is na een grote verbouwing net weer open. Een achttal zalen met kunst, hoofdzakelijk uit het laatste deel van vorige eeuw. Iedere zaal met een motto en te veel uitleg. Leuke stukken, mooi, maar weinig vernieuwend.

Op de weg terug passeren we een prachtige flat van de architect ‘Le Corbusier’. Een mooi gebouw, waarschijnlijk recent gerenoveerd want het ziet er goed uit. Er is twee keer per week een wandeltour, met een bezoek aan een woning, in het gebouw. Maar vandaag niet, we kijken vanuit het raam in de bus.

Ook passeren we een museum over ‘De Marseillaise’, het volkslied van Frankrijk. Een grote betonnen vlag voor een vrijwel afgebrande gevel is de entree. Ook dit lijkt gesloten. Het is een oud lied, met veel historie en voor de Franzen nationalistische gevoelens maar de tekst zou misschien ook wel eens een fris windje kunnen gebruiken. Het refrein is gewelddadig:

“Te wapen, burgers! Vormt uw bataljons! Laten we marcheren, marcheren, Zodat het onreine bloed onze voren doordrenkt”

We reizen met het openbaar vervoer. Een aantal haltes met de Metro en dan een stuk met de bus. Alles werkt, is goed aangegeven en betaalbaar. Alleen de metro’s zijn oud en volledig oranje aan de binnenkant. Niet fris oranje maar verkleurd in de jaren tot een bijna bruine kleur. Het plafond, wanden en de stoelen zijn in deze kleur, de vloer zwart. Hier moet geen frisse wind maar een volledige orkaan door heen. Het is deprimerend.

Een dagje cultuur, een reis met het openbaar vervoer en een simpele lunch. Een dagje Marseille buiten de toeristen paden kan wel wat verfrissing gebruiken.

Marseille, woensdag 26-juli-2023