Bali - Ubud; a day at a holiday

Bali – Ubud; 4 november 2015

Om acht uur staat mijn privé fietsgids en chauffeur voor de verzorging onderweg weer klaar. Vandaag geen lange rit, over drukke wegen langs Denpasar, maar op mijn verzoek een kortere tocht. Ubud uit - richting het noorden, en dan vrijwel direct in de rust, weinig verkeer, mooie wegen door de rijstvelden, waar je eigenlijk nooit genoeg van kan krijgen. Ook geen echte klim, wel een kilometer of 15 klimmen, maar nu meer een echt vals plat van een of twee procent.

En ook nog een beetje bewolking, eigenlijk een heerlijk fietstochtje, een kilometer of zeventig, naast elkaar en een beetje pratend. Eigenlijk zoveel beter als in een auto rond te rijden, nu zien we het echte leven. Een dorp met een ceremonie, veldjes met bloemen, verse geplante groene rijstvelden, de werkende mensen. Zelfs een heerlijk stuk door een bos, heerlijk in de schaduw, twee korte rustpuntjes om de bidons bij te vullen en in drie uur weer terug bij het beginpunt.

Jacqueline doet een workshop, zilversmid, ergens in Ubud, bij een lokale kunstenaar. Van zilverdraad worden er oorbellen gemaakt, vorm bedacht, cirkels gemaakt, door jacq zelf dicht gesoldeerd platgeslagen, geschuurd/gepolijst om de soldeerlasjes weg te werken en uiteindelijk alles aan elkaar gesoldeerd. Drie uur werk, deskundige begeleiding en ook weer gewoon bij iemand thuis. Niets geen klassikaal onderwijs, of groep met toeristen, gewoon doen met goede hulpmiddelen en wat begeleiding.

En een professioneel eindresultaat. Twee dagen geleden, op weg naar Ubud, zijn we nog gestopt bij een “toeristische “ verkoop van zilverwerk met een demonstratie. Dat zag er eigenlijk gewoon niet uit, dat was niets meer als het lijmen van zilverbolletjes op een oppervlakte. Ook het resultaat was daar allemaal hetzelfde en zeker niet creatief.

Voor de toerist welke wat verder gaat als het standaard tripje, wandelingen, winkels is er in Ubud echt van alles te beleven. Het stikt van de kleinschalige workshops (of fietsritjes). Alles is mogelijk en overal krijg je alle aandacht.

Wel wordt de lucht steeds viezer, stofdeeltjes worden zichtbaar, en dit keer niet van het wegverkeer maar de uitbarsting van een vulkaan op Lombok begint merkbaar te worden. Op ons Hotel worden stofmaskers uitgedeeld, vlieg verkeer vanuit Bali wordt stilgelegd. Het kan nog spannend gaan worden, vandaag was de luchthaven dicht, 700 vluchten gecanceld. En de vulkaan blijft stofdeeltjes uitspugen. Op internet berichten van mensen welke teleurgesteld zijn, maar wij zitten aan de goede kant. Op zijn hoogst wordt de vakantie een paar dagen langer.

Over een dag of vijf vliegen we naar Singapore, en hopelijk staat de wind dan goed zodat onze vlucht gaat. Maar liever niet vliegen dan risico van vliegen door stofdeeltjes – het stofdoekje hebben we zeker nog niet nodig. De uitlaatgassen van bussen en de vuurtjes welke hier gestookt worden zijn hier, op de grond, erger als wat vulkaanas.

Dus na onze lunch, na de workshops, wat rust bij het zwembad, een heerlijk diner in het restaurant van het hotel nemen we nog een drankje, voor ons kamertje. De krekels maken hun herrie, de gekko’s klimmen tegen de muren, ver weg een gamelan orkest, zomaar spelend, midden in de rijst velden en verder alleen rust, heerlijke rust.