Windhoek: Jaybird and Blade
Door:
16 Juni 2016 | Namibië, Windhoek
Windhoek, 15 juni 2016
De rit zit erop, nog een avond, een dagje rondlopen, een stevige lunch en een lange vliegreis naar huis, morgen. Na vier weken ongeschoren rondreizen, kamperen in onze camper of in een guesthouse, game drives, tripjes en boottochtjes zullen we weer terug moeten naar het gewone, drukke leven. En de eerste stap naar het normale werkzame leven is het scheren, na vier weken onvermijdelijk, op deze wijze kan ik mij niet tonen in Nederland. En net als de vorige reis, waar ik me in Singapore, op de laatste dag uitgebreid liet scheren in de “Sultans of Shave” blijkt er ook in Windhoek een echte barbier te zijn.
Een kwartiertje lopen, vanaf Olive Grove of Joe’s Beerhouse, in een buurt van bungalows. Hoge omheiningen met erachter een tuin en een huis, elektrische bedrading aan de bovenkant, oprijlaan met dichte hekken en stickers van beveiligingsbedrijven. En achter een van de hekken zit “Jaybird and Blade”, volgens de zoektocht op internet de enige barber in deze stad van 300.000 mensen. Bij binnenkomst is de keuze een lekkere koude bier of Jagermeister, een combinatie welke hier vaker voor komt. Een echte barbier inrichting en een “One-man operations” welke na wat voorbehandelingen om de baard zacht te maken en in te zepen uiteindelijk het scherpe mes op mijn keel zet, terwijl hij vraagt hoe mijn vakantie was.
Wetend dat je niet kan praten onder het mes, zwijg ik, het mes op de keel. Een half uur, om vooral stil te zitten, hopen dat ik de enige ben welke aan de jagermeister zit, en rustig vier weken Namibië – Botswana te overdenken.
Na aankomst stonden de twee “bushcampers” – tweepersoons 4WD Toyota Hilux pickup wagens met achterop de laadvloer een klein bakje om binnen te kunnen slapen, klaar. Een uitvouw bed, een koelkast, een paar kasten, een buiten gaskeukentje en een dak wat omhoog kan waardoor je erin kan staan. Een iets ander model als we twee jaar geleden hadden maar alles zat erin. Dit type bleek wat minder praktisch, wat ouder waardoor sommige dingen niet meer helemaal functioneerde (kastdeurtjes) maar vooral stoffig, of beter zanderig. Zeker in het begin lag erna iedere rit een enorme zandlaag op alles, vloer, kastjes, bed waar je wel in moet slapen. Dus iedere dag weer vegen en dweilen, na aankomst. Na afplakken van kieren met ducttape werd het beter, maar stof en zand van drie jaar door woestijnen rijden kwam iedere dag terug. Eigenlijk gewoon niet gereinigd, slecht sluitend dak, kieren rond de luiken en deur, ouderdom, achterstallig onderhoud.
Maar het rijden was goed, probleemloos. Behalve, twee lekke banden – waarvan we er een moesten vervangen op een zanderige weg midden in een natuurgebied en een ander welke we gelukkig konden laten plakken door een tyre center zonder voorraad. Bij de overdracht vonden we de banden al niet goed, maar we kregen geen andere. Daarnaast een lekkende reserve diesel jerrycan – en met een vaste tank van 70 liter heb je hier echt wat meer nodig. Plus een jerrycan welke tijdens het rijden uit de houder viel omdat die verbogen was en een stabilisatorstang welke er ergens afgerold moet zijn. In combinatie met het belachelijke administratieve proces, bij zowel ophalen als terugbrengen, zou ik zeggen dat niemand bij KEA of Britz in Namibië ooit een auto moet huren. Een slechte auto, banden, stof, onderdelen welke eraf vallen, achterstallig onderhoud en slecht behandeld worden in een stompzinnig proces.
Het rijden was goed, wellicht was bijna 5000 kilometer in vier weken veel, eigenlijk waren er maar twee echte rustdagen, maar als je dit allemaal wil zien is dit onvermijdelijk. Dat is onze eigen keuze, veel, mooi dus ver.
Maar het rijden was goed, alle kampplaatsen en lodges waren gereserveerd, de wegen en routes waren goed te vinden, de afstanden klopten. De grensovergang ging vlekkeloos en snel. De vetinaire en politiecontrole gingen probleemloos. Je leest soms over problemen, maar met een glimlach en een vriendelijk praatje hadden we geen problemen, nergens. Het vlees (uit supermarkten), eieren en fruit ging probleemloos door alle controles. Zelfs de verkeersboete hoefde we niet te betalen.
Het rijden over de twee baan asfalt weg in Botswana, was saai. Maar dat is de Kalahari nu eenmaal. Het land is leeg, saai, en dat kan vervelen, maar ook boeien. Geen afleiding, reclame borden, dorpen, mensen, niets is er, zelfs bijna geen dekking voor de telefoon. Af en toe een tegenligger. En na drie uur sturen zou je bijna in een trance komen, helemaal tot rust, blauwe lucht, raampje open en met tachtig kilometer voortgaan. Een roadmovie. Alleen in de bioscoop duurt dat een paar minuten nu een paar dagen. Leegte, strak, zonder bochten.
Andere delen was het rijden juist niet saai, Namibië met zijn gravel verandert het landschap wel, van de duinen, naar bergen, vlaktes, nooit een saai moment. En in de parken is het rijden helemaal niet saai, het is meer enerverend. Een combinatie van kijken naar de schitterende omgeving, dieren spotten, de richting bijhouden (geen kaarten, geen richtingaanwijzers, slechte en onbetrouwbare Garmin omdat de wegen steeds verplaatsen, richtinggevoel) en dan ook nog kuilen ontwijken, continue schakelen en sturen. En in zand proberen niet vast te komen zitten. Rally rijden zonder een echt routeboek. Geweldige ervaring, spannend, grens opzoeken, toch echt wat anders als de A4 in Nederland.
De kampeerplaatsen waren goed, vrijwel overal warm water, privé blok met WC en douche. Botswana iets minder als Namibië maar overal kleinschalig, werkend en ook behulpzaam personeel. Natuurlijk waren er hele goede (Planeet Baobab, Riverdance, Onguma) en slechtere. Eten was overal goed, winkels hadden alles wat we nodig hadden. Nergens een probleem, hoe mooi kan een vakantie zijn. Daarnaast de nodige tripjes, game drives. Allemaal perfect, was vrijwel altijd direct te regelen en goed.
Een perfecte reis, de lange nachten en de kou viel wat tegen, maar dat is toch meer omdat je jezelf instelt op zwoele avonden (maar als de zon om zes uur ondergaat is dat toch echt wel tussen negen en tien afgelopen) en rustig wakker worden (maar bij een paar graden boven nul is het toch niet een lekker bakje koffie, ontspannen ontbijten). Maar dit is, net als de lange afstanden, onvermijdelijk. En als de zon eenmaal op sterkte was zijn de dagen heerlijk, nooit echte te heet, geen druppel regen, heerlijk klimaat.
Tien leeuwen, twee luipaarden (waarvan een echt dichtbij), een weg overstekende neushoorn, een verdwaalde cheeta, paar honderd olifanten en Buffels. Moeiteloos ziet Mathilde (onze mascotte) the big five, daarnaast Hippo, krokodil, vogels, verschillende soorten antilopen, ezels, zebra, wildebeesten, kudu’s, stokstaartje, wilde honden en ga maar door. Ongelooflijk, zoveel dat je het eigenlijk ook niet eens meer beseft. Net als al die mooie zonsondergangen.
Vier weken lang, een Road movie, onbeschrijfelijk eigenlijk.
Jaybird (de kapper) is klaar, het mes heeft mij tien jaar jonger gemaakt, mijn huid weer soepel, ingesmeerd, geparfumeerd. We drinken nog een jagermeister aan het de toog in de winkel, wat ik van de reis vond. Hoe kan je dat nu uitleggen in twee minuten, net zo goed als de scheerbeurt is het voorbij. De vier weken baard is weg, de routine en de dagelijkse politiek, krant, stress van Europa is er weer. Geen lange, stille, lege wegen of een kapper voor mijzelf. Het mes zal weer dagelijks op de keel staan, in plaats van vier weken niet.
Fotoboek: http://nl.blurb.com/ebooks/590007-namibie-botswana-june-2016
PS. Geprobeerd iedere dag een stukje te schrijven, zal er ook nog wat foto's bijplakken. Dus met "vorige pagina" knop meer details over daze vier weken
De rit zit erop, nog een avond, een dagje rondlopen, een stevige lunch en een lange vliegreis naar huis, morgen. Na vier weken ongeschoren rondreizen, kamperen in onze camper of in een guesthouse, game drives, tripjes en boottochtjes zullen we weer terug moeten naar het gewone, drukke leven. En de eerste stap naar het normale werkzame leven is het scheren, na vier weken onvermijdelijk, op deze wijze kan ik mij niet tonen in Nederland. En net als de vorige reis, waar ik me in Singapore, op de laatste dag uitgebreid liet scheren in de “Sultans of Shave” blijkt er ook in Windhoek een echte barbier te zijn.
Een kwartiertje lopen, vanaf Olive Grove of Joe’s Beerhouse, in een buurt van bungalows. Hoge omheiningen met erachter een tuin en een huis, elektrische bedrading aan de bovenkant, oprijlaan met dichte hekken en stickers van beveiligingsbedrijven. En achter een van de hekken zit “Jaybird and Blade”, volgens de zoektocht op internet de enige barber in deze stad van 300.000 mensen. Bij binnenkomst is de keuze een lekkere koude bier of Jagermeister, een combinatie welke hier vaker voor komt. Een echte barbier inrichting en een “One-man operations” welke na wat voorbehandelingen om de baard zacht te maken en in te zepen uiteindelijk het scherpe mes op mijn keel zet, terwijl hij vraagt hoe mijn vakantie was.
Wetend dat je niet kan praten onder het mes, zwijg ik, het mes op de keel. Een half uur, om vooral stil te zitten, hopen dat ik de enige ben welke aan de jagermeister zit, en rustig vier weken Namibië – Botswana te overdenken.
Na aankomst stonden de twee “bushcampers” – tweepersoons 4WD Toyota Hilux pickup wagens met achterop de laadvloer een klein bakje om binnen te kunnen slapen, klaar. Een uitvouw bed, een koelkast, een paar kasten, een buiten gaskeukentje en een dak wat omhoog kan waardoor je erin kan staan. Een iets ander model als we twee jaar geleden hadden maar alles zat erin. Dit type bleek wat minder praktisch, wat ouder waardoor sommige dingen niet meer helemaal functioneerde (kastdeurtjes) maar vooral stoffig, of beter zanderig. Zeker in het begin lag erna iedere rit een enorme zandlaag op alles, vloer, kastjes, bed waar je wel in moet slapen. Dus iedere dag weer vegen en dweilen, na aankomst. Na afplakken van kieren met ducttape werd het beter, maar stof en zand van drie jaar door woestijnen rijden kwam iedere dag terug. Eigenlijk gewoon niet gereinigd, slecht sluitend dak, kieren rond de luiken en deur, ouderdom, achterstallig onderhoud.
Maar het rijden was goed, probleemloos. Behalve, twee lekke banden – waarvan we er een moesten vervangen op een zanderige weg midden in een natuurgebied en een ander welke we gelukkig konden laten plakken door een tyre center zonder voorraad. Bij de overdracht vonden we de banden al niet goed, maar we kregen geen andere. Daarnaast een lekkende reserve diesel jerrycan – en met een vaste tank van 70 liter heb je hier echt wat meer nodig. Plus een jerrycan welke tijdens het rijden uit de houder viel omdat die verbogen was en een stabilisatorstang welke er ergens afgerold moet zijn. In combinatie met het belachelijke administratieve proces, bij zowel ophalen als terugbrengen, zou ik zeggen dat niemand bij KEA of Britz in Namibië ooit een auto moet huren. Een slechte auto, banden, stof, onderdelen welke eraf vallen, achterstallig onderhoud en slecht behandeld worden in een stompzinnig proces.
Het rijden was goed, wellicht was bijna 5000 kilometer in vier weken veel, eigenlijk waren er maar twee echte rustdagen, maar als je dit allemaal wil zien is dit onvermijdelijk. Dat is onze eigen keuze, veel, mooi dus ver.
Maar het rijden was goed, alle kampplaatsen en lodges waren gereserveerd, de wegen en routes waren goed te vinden, de afstanden klopten. De grensovergang ging vlekkeloos en snel. De vetinaire en politiecontrole gingen probleemloos. Je leest soms over problemen, maar met een glimlach en een vriendelijk praatje hadden we geen problemen, nergens. Het vlees (uit supermarkten), eieren en fruit ging probleemloos door alle controles. Zelfs de verkeersboete hoefde we niet te betalen.
Het rijden over de twee baan asfalt weg in Botswana, was saai. Maar dat is de Kalahari nu eenmaal. Het land is leeg, saai, en dat kan vervelen, maar ook boeien. Geen afleiding, reclame borden, dorpen, mensen, niets is er, zelfs bijna geen dekking voor de telefoon. Af en toe een tegenligger. En na drie uur sturen zou je bijna in een trance komen, helemaal tot rust, blauwe lucht, raampje open en met tachtig kilometer voortgaan. Een roadmovie. Alleen in de bioscoop duurt dat een paar minuten nu een paar dagen. Leegte, strak, zonder bochten.
Andere delen was het rijden juist niet saai, Namibië met zijn gravel verandert het landschap wel, van de duinen, naar bergen, vlaktes, nooit een saai moment. En in de parken is het rijden helemaal niet saai, het is meer enerverend. Een combinatie van kijken naar de schitterende omgeving, dieren spotten, de richting bijhouden (geen kaarten, geen richtingaanwijzers, slechte en onbetrouwbare Garmin omdat de wegen steeds verplaatsen, richtinggevoel) en dan ook nog kuilen ontwijken, continue schakelen en sturen. En in zand proberen niet vast te komen zitten. Rally rijden zonder een echt routeboek. Geweldige ervaring, spannend, grens opzoeken, toch echt wat anders als de A4 in Nederland.
De kampeerplaatsen waren goed, vrijwel overal warm water, privé blok met WC en douche. Botswana iets minder als Namibië maar overal kleinschalig, werkend en ook behulpzaam personeel. Natuurlijk waren er hele goede (Planeet Baobab, Riverdance, Onguma) en slechtere. Eten was overal goed, winkels hadden alles wat we nodig hadden. Nergens een probleem, hoe mooi kan een vakantie zijn. Daarnaast de nodige tripjes, game drives. Allemaal perfect, was vrijwel altijd direct te regelen en goed.
Een perfecte reis, de lange nachten en de kou viel wat tegen, maar dat is toch meer omdat je jezelf instelt op zwoele avonden (maar als de zon om zes uur ondergaat is dat toch echt wel tussen negen en tien afgelopen) en rustig wakker worden (maar bij een paar graden boven nul is het toch niet een lekker bakje koffie, ontspannen ontbijten). Maar dit is, net als de lange afstanden, onvermijdelijk. En als de zon eenmaal op sterkte was zijn de dagen heerlijk, nooit echte te heet, geen druppel regen, heerlijk klimaat.
Tien leeuwen, twee luipaarden (waarvan een echt dichtbij), een weg overstekende neushoorn, een verdwaalde cheeta, paar honderd olifanten en Buffels. Moeiteloos ziet Mathilde (onze mascotte) the big five, daarnaast Hippo, krokodil, vogels, verschillende soorten antilopen, ezels, zebra, wildebeesten, kudu’s, stokstaartje, wilde honden en ga maar door. Ongelooflijk, zoveel dat je het eigenlijk ook niet eens meer beseft. Net als al die mooie zonsondergangen.
Vier weken lang, een Road movie, onbeschrijfelijk eigenlijk.
Jaybird (de kapper) is klaar, het mes heeft mij tien jaar jonger gemaakt, mijn huid weer soepel, ingesmeerd, geparfumeerd. We drinken nog een jagermeister aan het de toog in de winkel, wat ik van de reis vond. Hoe kan je dat nu uitleggen in twee minuten, net zo goed als de scheerbeurt is het voorbij. De vier weken baard is weg, de routine en de dagelijkse politiek, krant, stress van Europa is er weer. Geen lange, stille, lege wegen of een kapper voor mijzelf. Het mes zal weer dagelijks op de keel staan, in plaats van vier weken niet.
Fotoboek: http://nl.blurb.com/ebooks/590007-namibie-botswana-june-2016
PS. Geprobeerd iedere dag een stukje te schrijven, zal er ook nog wat foto's bijplakken. Dus met "vorige pagina" knop meer details over daze vier weken
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
