Botswana: Lange nachten
11 Juni 2016 | Botswana, Maun
Diner in de tuin van Bas en Anita (eigenaren van Tsima Bush camp, een viertal tenten, dertig kilometer van Maun) is een verademing na drie dagen in Moremi park op campsites te hebben gestaan. In de ochtend belaagt door apen welke ons ontbijt probeerden te beroven. In de middag langs onze camper stampende olifanten. In de avond de hyena’s die even komen kijken of er nog wat te halen is en in de nacht geluiden.
Onbekende geluiden, soms dichtbij, soms veraf, laag grommend als een Leeuw of Luipaard, of waterverplaatsing als een Hippo of Olifant in het riviertje dichtbij. Of een klein beest wat in de nacht op het dak loopt, althans waarschijnlijk een klein beest, maar je weet het nooit zeker. Je wordt er wakker van, luisterde ernaar. Kan niet meer slapen, ergernis. Maar om nu midden in de nacht je bedje uit te gaan, aan te kleden en te gaan kijken, is ook weer niet alles.
Vooral omdat het buiten donker is, pikzwart. Het is opkomende maan, vrijwel halvemaan, en iedere dag wat groter. Bij de ondergaande zon staat de maan al hoog aan de hemel. Tijdens het koken, het avondeten en de nazit aan het kampvuur is er dus ook een mooie maan verlichting, de krant is niet te lezen maar bomen zijn te herkennen, donkere schaduwen van de wildebeesten zijn goed zichtbaar. Maar later in de nacht is de maan onder en is het echt donker.
Om in de pikdonkere nacht, in een bos vol met onbekende dieren, slaperig en half gekleed de koude nacht in te stappen om te kijken wat er op het dak van je tent loopt. En dit dan ook nog te verjagen is weer een geheel ander avontuur. Zeker als je weet dat waar je met je zaklantaarn schijnt het goed verlicht is, maar dat je door je zaklantaarn voor de dieren juist enorm zichtbaar wordt, de hyena ziet je juist wel met zijn aan de nacht gewende ogen, vanuit het donker kijkend naar het beginpunt van het lampje. En om nu in de blinde zoek tocht op zijn staart, of een slang, of slapende leeuw te stappen….
En in deze tijd van het jaar is het ook nog de langste nacht, of kortste dag. Rond een uur of zes in de avond is het donker en dat duurt tot de volgende ochtend een uur of zeven. En dertien uur slapen in een camperbedje is zelf na een zware dag autorijden niet echt te doen. Dus is de enige oplossing de avond, met wat maanlicht te verlengen met een groot kampvuur. Het eten koken moet eigenlijk nog voordat het echt donker is, maar eten en natafelen bij een groot kampvuur, wijn, whisky is essentieel. Er is geen verstrooiing door een TV, een boek lezen lukt niet echt bij een zaklantaarntje.
Daarnaast neemt de temperatuur natuurlijk ook na het ondergaan van de zon snel af, ook al is het pas echt koud bij het opstaan in de ochtend. Maar zelf een groot warm vuur, met veel hout is rond een uur of negen op, dan wordt het koud en donker, er rest alleen de tocht naar bed, en het luisteren naar de beesten rondom de camper. Er rest na het kampvuur, een nacht van tien tot elf uur slaap, onbekende geluiden, en dan ook nog blaas welke op een bepaalt moment zijn aandacht gaat vragen.
Dus lig je wakker, luistert naar de meestal rustgevende, maar langzaam bedreigende geluiden, van het bos. En dan maakt een vogel op het dakje ineens net zoveel geluid als de buurman thuis welke een feestje heeft in de tuin en niet gaat slapen. Of je ligt wakker van de aandrang of omdat je gewoon niet zo lang kan slapen. Opgesloten in je camper, midden in het bos, buiten koud en bedreigend. Binnen warm onder de dekens. Vakantie in een camper is niet altijd een feest. Afzien hoort er ook bij.
Maar vanavond niet, we zitten onder elektrisch licht, met eerst een sundowner bij het kampvuur, aan een echte tafel, in een afgeschermd gebied met hekken er omheen om de beesten af te schermen, een drie gangen maaltijd te verorberen. De dag was relaxt, van Third bridge terug naar Maun, wederom een mooie autorit door een geweldig natuurgebied, we hebben duidelijk geleerd van de vorige dagen, langzamer, en zonder problemen in het zand passeren we de andere bruggen naar de gate. Bij de gate praten we nog met wat andere bezoekers, gidsen en we zijn de enig die echt een goed zicht hebben gehad op leeuwen en een luipaard de afgelopen dagen. We schrijven onze gespotte dieren in het grote boek en rijden door.
We zijn op tijd bij het bush camp, doen nog een wandelingetje langs de rivier, struikelen bijna over een Cobra, maar die schrikt meer van ons als wij van hem. Ook al is hij best wel gevaarlijk het doet ons bijna niets meer. Het is nu tijd voor de sterke verhalen, we zijn weer onder de mensen en niet meer onder de dieren. De lange nachten zullen we snel vergeten, de avonturen en bekeken dieren en omgeving niet. En ook dit heerlijke etentje zullen we ons blijven herinneren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley