Zaterdagmiddag in zonnig Bilbao

Een normale zaterdag in Bilbao, dus doen we hetzelfde als wat een Bask zou kunnen doen. Eerst naar de markt voor de laatste inkopen, daarna nog wat shoppen, in de middag een museumpje pikken of met de familie naar het park. Om daarna als afsluiter nog even een drankje en een hapje doen op een terras of in een barretje. Meer is het niet.

We nemen de bus naar Mercado de la Ribeira. De derde grootste overdekte markt in Europa en maar een half uur rijden met de bus. Een markt in een schitterend mooi gebouw, naast de rivier in het oude gedeelte van de stad, drie verdiepingen met stalletjes. Alleen zijn bijna alle stalletjes gesloten, en diegene die open zijn verkopen verse vis en vlees, in alle soorten, maten en smaken. Niets anders en het is zeer rustig. Voor een visstalletje staan rijen, maar bij de anderen staat niemand. Het was niet wat we verwachtte, de Bask doet zeker zijn boodschapper een dag eerder of later op de dag.

We schakelde naar de tweede mogelijke activiteit, winkelen. We betreden een stoffenwinkel, waar vijf coupons worden gekocht. Verder zijn er geen winkels waar we echt in geïnteresseerd zijn. In de hoofdstraat zijn het hier toch weer gewoon dezelfde modeketens met hun enorme grote winkels, met dezelfde kleding als in Nederland. Waarschijnlijk zijn we te vroeg voor het winkelende deel van de bevolking, want het was ook hier rustig. Het boeide ons niet echt dus gaan we, na een kopje koffie, maar cultuur snuiven.

We lopen door de winkelstraten naar het museum van de schone kunst. Tien jaar geleden waren we ervan onder de indruk. Jammer genoeg wordt het nu net verbouwd. De entree is gratis, maar er zijn ook maar een paar zalen open. De helft met vooral oude werken van voor ons onbekende Spaanse meesters. Het is een beetje rommelig, niet inspirerend en alle bordjes zijn tweetalig. Spaans en Baskisch, dus we snappen ook niets van de achtergrond van het werk of de schilder. Deze zalen zijn druk, overal kijken mensen geïnteresseerd naar de werken.

De andere helft wordt gebruikt voor een moderne kunstenaar met maar één concept. De helft van de ruimte, zes volledige zalen, hangt voor de helft van de volledige ruimte vol met enorme grote driehoekige ballonnen. Je kan er net langslopen zoveel ruimte nemen ze in en hij gebruikt wel twee kleuren, zwart en wit. We lopen er helemaal alleen. We komen geen een lokale bezoeker tegen. Deze kunstvorm wordt duidelijk niet gewaardeerd.

De vierde activiteit is om met de familie naar het park te gaan. We lopen naar een groot park, zitten op een terras en zien de families passeren. Naast ons een zitten vader, moeder, opa en oma met twee kindjes. Duidelijk gekleed om gezien te worden met een grote, moderne kinderwagen. Langslopend zien we meerdere vrouwen in groepjes van twee of vier kinderwagens op naaldhakjes langslopen. Of vaders, die een balletje schopt met zijn zoon of zonen. Als ze geen kinderen hebben is er vrijwel altijd een hond in de buurt. En daartussen natuurlijk de joggers in hun leggings. Allemaal nette gezinnetjes, in een net park. Het is leuk mensen kijken, ze zijn ze beter gekleed, ook de kinderen, en de gezinnen lijken groter. Of dit de gemiddelde tijdsbesteding is betwijfelen we, dit zijn allemaal jonge gezinnetjes en ouderen.

De laatste kans voor de echte tijdsbesteding op een luie, heerlijke, zonnige zaterdagmiddag is misschien toch gewoon de kroeg. We zitten net rustig aan de bar als een groep van vijftien mannen de kleine locatie binnenkomen. gevolgd door een andere groep van jonge vrouwen. Ze vullen de ruimte nog meer als de kunst in het museum. Het geluid wat ze voortbrengen is enorm. De mannen bestellen drie flessen Rioja en na een half uur zijn ze op en verlaten ze ons.

Wij blijven achter, nemen nog een paar pintxo’s en een glas goede wijn. We snappen nu hoe de zaterdagmiddag besteed wordt.