Lille | Schone kunsten

Tijd voor de schone kunsten. Ookal is dat een vreemde uitdrukking. Het zijn, volgens Wikipedia, kunstvormen die uitsluitend dienen voor de opwekking van esthetisch genoegen of om een kunstzinnig idee tot uitdrukking te brengen. Het heeft dus niets te maken met of het schoon of mooi is, zolang het maar geen economisch of gebruiksgemak doel heeft. Alsof niet iedere kunstenaar geld nodig heeft en nooit iets verkocht heeft. En of niet iets wat commercieel is niet mooi kan zijn, maar schoon is dus niet hetzelfde als mooi.

Toch zijn er musea van de schone kunsten. En in Lille is er ‘Het paleis van schone kunsten’. Dit is na het Louvre in Parijs het grootste van Frankrijk op dit gebied.

We betreden een schitterend, groots gebouw. Kopen een kaartje en dalen af naar de kelder. Het begint met de kunst uit de oudheid, de eerste beelden en schilderijen uit de middeleeuwen en de renaissance. Voor het eerst worden heiligen in kerken getoond als beelden en later als achtergrond de omgeving. En het eindigt in de zestiende eeuw, met het eerste inzicht in perspectief en de eerste portretten.

In het midden van deze verdieping is een hal met twintig enorme maquettes van plaatsen in België, noord Frankrijk en Nederland zoals ze toen waren. Prachtige drie dimensionele plattengronden. De tweede verdieping is voor de oude Hollandsche en Franse meesters. Enorme zalen, tien meter hoog, iedere zaal in een ander wandkleur met schilderijen van de grote meesters. Het museum hangt er vol met de grote meesters, zo veel dat je ze niet eens herkent van wie het is. De zalen zijn enorm, de kunst overweldigend. Af en toe wat uitleg in het Engels of Nederlands zou wel helpen om te begrijpen waarom ze er hangen. En het is vooral oud, volgens de catalogus is er exact een schilderij uit deze eeuw. Alsof schone kunst vooral oude kunst is.

Tussen alle kunst in hingen een twintigtal borden met vragen voor een quest. Een spel, met vragen, om de relatie tussen de oude kunst en de moderne game wereld te tonen. En heel veel games lijken ook deels geïnspireerd op de oude kunst.

Het is een schitterend museum en enorm rustig. Geen rijen of van tevoren reserveren zoals in musea in Nederland of Parijs. Een zaal met de grootste meesters, en er dan helemaal alleen lopen is toch wat anders als samen met honderd andere toeschouwers voor de Mona Lisa op twintig meter afstand te staan. Ongelooflijk dat dit nog bestaat.

Een kunstliefhebber moet hier uren kunnen dwalen maar als bewonderaar staan we na drie uur buiten. We lopen verward door de straten. Bezoeken nog een paar winkels en eindigen bij een restaurant voor een lunch. Een omelet die eigenlijk een tortilla was en een maaltijdsalade van ongekende grote. Beide gingen niet op.

Zowel het museum als de maaltijd was te groot om te bevatten.

Lille (Rijssel) , Zaterdag 29-juli-2023