Les Pieux - enroute

Een parkeerplaats bij een cider museum. Gravel terrein ommuurd met een laag hekje van schrikkeldraad. Daarachter een geit, twee lammetjes en wat schapen welke rondscharrelen onder de perenbomen. Een mooi uitzicht over de glooiende weiden. Het is wat fris door een koude wind maar in de zon is het goed uit te houden op ons campingstoeltjes. We staan hier helemaal alleen, af en toe rijd er een lokale auto over de B-weg, de kinderen van de boerderij spelen met een bal en de hond, in zijn hok aan de overkant van de weg, blaft af en toe van vijftig meter afstand naar ons.

Bij aankomst komt de boerin aanlopen. Laat wat van de cider, calvados en perenlikeur zien, proeven. Het museum, met uitleg hoe het gemaakt wordt is dicht maar de verkoop niet. We kopen wat en blijven op de parkeerplaats staan. Ook zonder aankoop mag dat, maar de ongeschreven regels bij het kamperen bij de boer zijn wel dat een transactie gewaardeerd wordt. Er is verder niets, alleen de rust. Natuurlijk zijn er ook parkeerplaatsen langs de openbare doorgaande wegen waar je kan staan, maar dat is niet te vergelijken met dit soort plaatsen. Al is het maar de weg ernaartoe.

Ver weg van de doorgaande, meestal kaarsrechte tweebaans wegen, welke de steden verbinden. Niet van rotonde naar rotonde rijdend. Met bij iedere plaats het industrieterrein bij het begin met de supermarche, het benzinestation, de lokale bedrijfjes en opslagloodsen. Daarna de weg om het stadje heen, een paar rotondes verder weer het begin van de volgende weg. Soms gaat de weg wel dwars door het stadje. Langs de Tabac, de Marie en de kerk en er aan de andere kant weer uit. Een korte onderbreking met wat mensen langs de kant van de weg, een paar winkels maar daarna weer dertig kilometer naar de volgende plaats.

Nu rijden we slingerend tussen de landerijen, van dorp naar dorp. Soms een dorp met een heuse kerk, zelfs abdij maar vaak niet meer als tien huizen. Een verkeersdrempel, een bord met de plaatsnaam en een dertig kilometer snelheidsbeperking bord zijn alles. De huizen gesloten, niemand op straat. Een paar nauwe steegjes en weer slingerend naar de volgende, iedere paar kilometer. Daartussen, fraai uitzicht dalen en heuvels, koeien in het veld afgewisseld met maïs, graan, appel en perenbomen. Af en toe een gedenksteen, een groot kruisbeeld of een kapelletje. Natuurlijk gaat dit niet snel, maar we zien wel een land waar nog vrijwel niets veranderd is. Bij iedere bocht verwacht je de pastoor op zijn fiets de bocht omkomen.

Na aankomst een stuk fietsen. Hierbij is pas te merken hoe steil al die heuvels en dalen zijn. En hoe moeilijk het hier zonder kaart rijden is. Ondanks het idee van gewoon vijftien kilometer, omdraaien en vijftien kilometer terug worden het er toch vijfendertig met hele even het knagende gevoel dat ik terug moest omdat ik fout zat. Maar gelukkig was er andere weg binnendoor. Tijdens het fietsen dringt het platteland nog meer door.

Daarna, zittend voor onze camper, als stadsmens de zon langzaam achter de bomen zien ondergaan. Alleen, op ons parkeerplaatsje. Af en toe een blaffende hond, gevolgd door een hele horde antwoorden van ander honden. Wat hanen ver weg, en de geit. De complete rust, een wijntje, een salade, koffie en thee.

Ineens scheurt een zwarte Volkswagen Transporter busje, met geblindeerde zijruiten, het parkeerterrein op. Met knarsende wielen stopt de wagen, de steentjes vliegen in het rond. De voordeuren aan beide zijde springen open. Een man en een vrouw stappen uit. De vrouw, nog met een mobieltje in de hand, opent de schuifdeur aan de zijkant. Een kalf van een hond springt er blaffend uit, ze tilt een kind van jaar of vier eruit. Daarna stapt er nog een van jaar of zeven uit en volgt er ook nog een baby in het kinderzitje. Het volledige A-team staat ineens naast ons. Een blaffende hond, huilende baby, twee schreeuwende kinderen en twee Duitse ouders welke de orde proberen te herstellen.

Na de wijn aankopen, wordt de tent vanaf het dek uitgeklapt, er eten gekookt in het keukentje aan de achterkant en worden de kinderen tot rust gebracht. Een militaire operatie, na een uur is het rustig, donker.


PS. We staan ergens 30 km onder Domfront, bij een boerderij in een voor google onbekende plaats (en Domfront is ook een leuke plaatsnaam)