Gemiste siësta en pixto

Vanochtend om acht uur opgestaan en om tien uur vertrokken. Eerst een stevig aantal kilometers over de snelweg. Bijna uitgestorven vierbaans wegen waar het goed opschieten is.

Na een uur draaien we een lokale weg op. We slingeren door de gele heuvels vol met het uitgedroogde gras, wat groene bomen en velden vol felle gele zonnebloemen. Voor ons is een grote cumulonimbus wolk, de top wit en aan de basis donkergrijs door de regen die eruit valt. De heuvels worden bergen, we stoppen op een parkeerplaatsje bij de ingang van de kloof van Yecla (Gargenta de la Yecla). Het is er rustig, een paar auto’s met een paar wandelaars. Iedereen is op weg naar hetzelfde betonnen pad, hangend aan de muur, tussen de hoge wanden van de kloof. Enorm smal, beide wanden zijn soms aan te raken. Vijf meter beneden ons het riviertje, honderd meter boven ons een smalle strook lucht. Niet meer als een paar honderd meter lopen in een spleet tussen twee kalkstenen rotswanden. Het is zeldzaam mooi. Als we eruit komen zweven de gieren en adelaars in de lucht op zoek naar een prooi. En is de regen overgewaaid.

Drie kilometer verder is Santo Domingo de Silos. Een klein dorp, met een oud klooster en een kerk. Zonder franje, kale muren met een kruisbeeld. Alles fraai gerestaureerd en schoon. Zo mooi kan het zes eeuwen geleden toen het gebouwd is nooit geweest zijn. De rondgang in het klooster is het hoogtepunt, alleen was die al om een uur gesloten en daar waren wij te laat voor.

Daarna door naar de camping van Burgos. Wel driehonderd plekken voor de honderd campers die er stonden. Toen we ons geïnstalleerd hadden was de bus naar de stad net weg, dus liepen we de drie kilometers. In de volle zon, zonder wind, langs een kaarsrechte weg. Bezweet en uitgehongerd gingen we op een terras op het Plaza Mayer in Burgos zitten, een groot tapbiertje, een glas witte wijn en een fles koud water. Om ons heen zijn ze hier om vier uur in de middag nog bezig met hun uitgebreide lunch. Wij hebben alleen maar dorst. Verder is het plein vrijwel verlaten en leeg. Iedereen houdt siësta, thuis of buitenshuis een stevige maaltijd en erna even een dutje doen. Wij hebben de lunch gemist maar het is nog geen tijd voor het avondeten, dus gaan we onvermoeibaar door.

Pas bij het afrekenen zagen we de heerlijke pixto’s op de bar, maar daar hadden we geen tijd meer voor. We moesten de kathedraal nog doen.

Dat hadden we beter niet kunnen doen. Een groot gothisch gebouw, waar ze driehonderddertig jaar aan gebouwd hebben. Ze begonnen begin twaalfhonderd en waren pas in het midden van vijftienhonderd klaar. Het is enorm groot, hoog en de buiten en binnenmuren zitten vol beeldhouwwerk. De altaren zijn vol met bladgoud en schilderijen. Alles uit de late middeleeuwen, flamboyante beelden van taferelen uit bijbel en godsverheerlijking. Natuurlijk is het knap gemaakt en dat ze dit toen konden blijft bijzonder. Maar er zit geen perspectief, het zijn platte stukken. Er moeten honderden monniken, honderden jaren mee bezig zijn geweest. Betaald door de kerklegaten van de arme bewoners van de stad. Maar dat alles wil nog niet zeggen dat we het mooi moeten vinden. Het is te veel van hetzelfde, steeds dezelfde patronen. Nergens iets origineels of echte kunst.

Terug bij onze camper beseffen we dat we vandaag te veel hebben gedaan en dat we het belangrijkste – siësta en daarna een lekkere pixto op het terras – hebben gemist. Wij zitten nog te veel in ons Hollandse ritme. We moeten het baskische ritme nog leren.

Burgos,vrijdag 30 augustus 2024