Namibië: Twee keer niets

Kongola, 2 juni 2016

Honderd meter nadat we de poort van Mumudo park in zijn stopt de gids, staart naar het gras en wijst op verse leeuwen sporen in het zand van de weg. De dag lijkt goed te beginnen, we zitten met zijn vieren in een jeep en gaan in dit park weer eens ouderwets op een “game drive”. In dit park is het niet het rijden over verharde gravel wegen en het spotten ervan door meerdere gidsen welke met elkaar communiceren, zoals in Etosha. Dit gaat een echte traditionele safari worden, waarbij we moeten uitgaan van capaciteiten van de gids. Zowel zijn rijvaardigheid in het rijden over zandpaden, zijn kennis over de omgeving en het vinden van dieren. Wel waarschuwt de gids dat het moeilijk gaat worden, het gras is hoog dis dieren kunnen zich goed verstoppen.

Met zijn leeuwensporen wordt de lat direct hoog gelegd. En na een paar kilometer wordt dit nog een paar keer herhaald. Wij zijn gespannen, kijken gecentreerd om ons heen, wordt dit de unieke kans om de leeuw te kunnen spotten, onder de bosjes, in het hoge gras. Een park alleen voor ons, geen andere mensen en dan een leeuw vinden.

Maar we zien, behalve de normale kudu, gazelle, vogels, wildebeest vrijwel niets. Een groepje hippo’s op vijfhonderd meter afstand aan de andere kant van een meer is waarschijnlijk het hoogtepunt. De natuur blijft geweldig mooi, en het helemaal alleen er in het rond laten rijden blijft groots. Maar een succes blijft uit, of dat was een groep apen, buiten het park, langs de weg.

Na een middagje rust doen we een tweede poging. We doen ons derde boottochtje, zelfde gids. Dit keer begint de tocht met de uitleg dat we zeker krokodillen en hippo’s gaan zien. Maar dat dit wel gevaarlijke beesten zijn en er dus een gepaste afstand gehouden zal worden. Wat dat precies is wordt er niet bijgesteld. Maar gezien de boot en de motor, mag je aannemen dat we dichtbij kunnen komen. Een zeer moderne boot, zware motor kan altijd wegkomen dus dan kan je echt dichtbij komen.

Vol in de zon varen we de snelle rivier langzaam af. Hoog gras om ons heen, weinig wind. We zien wat vogels, we horen de namen. Een krokodil ligt op een stuk strand, maar als we ernaar toe varen verdwijnt hij al onder water. We zien een hippo, tweehonderd meter voor ons. De gids vaart langzaam er heen. En als de hippo onder water duikt geeft hij vol gas. En met veertig kilometer per uur passeren we de plaats waar de hippo onder water ging. En tweehonderd meter verder stoppen we om te zien dat de hippo weer boven komt. Deze manoeuvre wordt nog twee keer herhaald bij andere hippo’s. Gepaste afstand blijkt meer als tweehonderd meter te zijn.

Eigenlijk zien we veel gras, of riet.

Mooi park, leuke rivier maar geen hoogtepunt.