Botswana: Elephant Droppings

Senyati, 5 juni 2016

Een grote groep vrouwen olifanten en jonge mannetjes staan op twintig meter voor ons te drinken uit de waterplaats van de camping. In het midden van de waterplaats een stenen pot waar vers water uit omhoog borrelt. Een groot aantal grote vrouwtjes, omringd met het kleinere grut verdringen zich rond deze put alsof het de laatste verkoopdag bij V&D of de Dolle Dwaze Dagen van de Bijenkorf is. Er wordt geduwd, getrompetterd en af toe horen we ook de slagtanden tegen elkaar kletsen.

In de groep staan ook een aantal zeer kleintjes, puppy olifantjes. Zodra een puppy nog onder de buik van de moeder door kan lopen zijn ze jonger als drie maanden, en daar zien we er toch wel een paar van rondlopen. Zo jong en al dringen bij de balie, bij mensen zetten ze de eerste pasjes pas na een jaar, hier vechten ze al mee en staan al vooraan in de rij.

De vrouwtjes voeden de jongeren, de jongens worden met hun vijftiende uit de groep gegooid. En zwerven daarna alleen of in kleine groepjes rond, op zoek naar groene blaadjes – en dan niet allen eten, ook al doen ze dat wel zestien uur per dag, al lopend van bosje naar bosje. In deze groepen worden ze oud. Op de achtergrond van deze groep staan er ook een paar. Ze wachten af, ze wiebelen een beetje van links naar rechts, eigenlijk zijn het meer twijfelfanten als olifanten. Ook al zijn ze soms wel danig opgewonden (en dat is echt goed te zien bij olifanten) bij al dat vrouwelijk schoon. Maar hier zijn ze op de achtergrond, ze komen niet dichterbij. Pas als de vrouwtjes weg zijn komen ze dichterbij om water te drinken.

Rond deze waterplaats is aan een kant een bar gebouwd waardoor je dit schouwspel rustig vanuit een stoel of barkruk kan bekijken, en dit schouwspel gebeurt in deze jaargetijde een aantal keren per dag, de ene groep komt, de andere gaat, soms zelfs door elkaar. En af en toe afgewisseld door wat andere dieren zoals apen of mongoens. Ook vliegen er de nodige vogels, ibis, reiger, hornbill. Langzaam worden die ook herkent.

De achtergrond van dit plaatje is een echt Afrikaans steppe landschap, verdord grasland, bosjes, bomen. Ver op de achtergrond een beetje groenere heuvels. Vanaf de bar kan je de olifanten al een uur van tevoren, als vlokjes, zien aankomen. Langzaam komen ze dichterbij, al etend van een boom of een stukje gras.

Het toppunt is dat voor de bar een onderdoorgang is naar een bunker tot twintig meter afstand van de waterplaats, onder de grond, alleen een paar kijkgaten, een betonnen dak zodat de incidentele olifant welke erop gaat staan er niet doorheen zakt. Vanuit een zeer laag gezichtspunt, eigenlijk alsof je op het gras ligt en omhoogkijkt, staat de olifant voor je of loopt zij al stampend langs. Zonder een hek, alles is open, ook de weg naar de camper.
Het gezicht is perfect voor de foto, alleen om nu “tien kilo” elephant shit (hier zeggen ze beleefd “droppings”) op tien meter afstand voor je op het gras te zien landen is misschien wat veel. Maar ze zijn zo opgewonden dat dit wel regelmatig gebeurt.

Eigenlijk snap je niet dat je hier niet gewoon de hele dag blijft zitten, maar we doen toch ook nog een game drive met onze gids van gisteren. En zien weer veel olifanten. Een dag zonder olifanten te zien komt niet voor, vandaag minimaal tweehonderd, in verschillende groepen en omgeving en.